Twee onvergetelijke weken op het Uhai Center

Na bijna 14 jaar ben ik eindelijk teruggegaan naar Tanzania. Toen verbleef ik drie maanden lang samen met een vriendin als vrijwilliger op het Elizabeth Center. Nu zou ik als bestuurslid twee weken op het Uhai Center zijn. Ik was zenuwachtig: hoe zou het eruit zien? Zou ik nog iets herkennen?

Mijn eerste indruk? In één woord: wauw!

Natuurlijk had ik verhalen gehoord en foto’s gezien van de ontwikkeling van het Elizabeth Center in al die jaren. En hoe het Uhai Center gegroeid is van niets naar hoe het nu is. Met eigen ogen zien is natuurlijk iets heel anders.

Ook het omringende dorp is er ontzettend op vooruit gegaan. 14 jaar geleden bestond het uit het Elizabeth Center en een paar huisjes, en verder heel veel zand en stenen. Nu staat het dorp helemaal vol en is het overal groen. Ik sprak mijn (ook wel wat naïeve) verwondering uit tegen zuster Immaculati en zij vertelde trots dat dat het gevolg is van het Elizabeth Center en later het Uhai Center. Mede door elektriciteit en water heeft het dorp zich zo kunnen ontwikkelen.

Ik heb veel gepraat tijdens mijn verblijf, vooral met zuster Immaculati. Haar Engels is het beste om een beeld te krijgen van hoe het ervoor staat, hoe hoog de voedselnood is (antwoord: heel hoog) en waar wij volgens haar als stichting het beste kunnen ondersteunen. Daarnaast heb ik met de kinderen op de dagopvang gespeeld, ondertussen zijn dat er al meer dan 50!

De kinderen worden elke dag door vader of moeder gebracht, te voet of achterop de motor. Ze krijgen ontbijt en lunch, kunnen spelen, zich alvast wat voorbereiden op hun toekomstige lessen, een middagdutje doen en kunnen dansen op muziek – meermaals schalde ‘Next Generation’ door de speakers en uitbundig werd er op de remixversie gedanst. Het doel is dat deze kinderen als ze groot genoeg zijn, naar de lagere school op het Elizabeth Center gaan.

Mijn bezoek aan Tanzania had vanuit het bestuur een paar bijkomende opdrachten: zo heb ik foto’s gemaakt die we voor de website en sociale media kunnen gebruiken en hebben zuster Immaculatie en ik nog wat stappen gezet in de voorbereiding van de eerstvolgende support trip (ga je mee?).

De twee weken zijn omgevlogen en ik kan niet wachten tot ik opnieuw terug kan, wat niet 14 jaar zal duren, zoals ik de zusters beloofd heb.

Ook zin om te gaan? Dat kan!