Blog 1: Lotte van Selm in Tanzania

Mijn eerste blog vanuit het prachtige Tanzania. Ik ben hier inmiddels bijna en week en begin al aardig te wennen. Bij aankomst op het vliegveld werd ik vriendelijk ontvangen door Zuster Immaculatie en Jeremy. Jeremy is een jongen van een jaar of 25 die allerlei klusjes doet op het Uhai Center, maar voornamelijk fungeert als bestuurder van de auto van het Uhai Center. Zo ook op de avond dat ik aankwam op Kilimajaro Airport. De auto is overigens zo oud dat deze bijna uit elkaar valt en geld voor de benzine is er vaak niet. Dat zorgt regelmatig voor problemen onderweg, maar meestal wordt er vrij snel een oplossing gevonden. Zuster Immaculatie is bij veel mensen in de community bekend en weet veel te regelen op basis van verbinding en connecties. Zelfs als er geen geld is, krijgt ze het voor elkaar om dingen te kopen. Hierover later meer.

‍

Ik verblijf de komende tijd op het Uhai Center. Ergens tussen Arusha en Moshi is een klein soort ‘dorpje’  (genaamd Kolila Village of veel mensen noemen het ook wel Kia). Zowel het Uhai Center als het Elizabeth Center staat hier, al heeft het Elizabeth Center ook nog andere plekken waar gebouwen staan en mensen wonen/werken/educatie krijgen. De rest van het dorpje bestaat uit kleine huisjes of soms een wat groter huis met allemaal kamers (met eigen deuren) naast elkaar waar vaak één of meerdere mensen wonen. Wat opvalt is ook de hoeveelheid kinderen in het dorp. Verder is er op dinsdag en zaterdag markt en is er een redelijk groot busstation, omringd door winkeltjes waar je allerlei spulletjes kunt kopen. Ik heb overigens een klein fijn huisje tot mijn beschikking op het Uhai Center waar ik een eigen was-/toiletruimte heb, een ruimte om te slapen en een ruimte om te koken. Het is allemaal erg basaal ingericht, geen douche maar een emmer en soms stromend water, soms niet. Maar de basis is er en als ik het vergelijk met veel mensen hier dan is het best wel luxe. Dus ik waardeer het des te meer.

Het Uhai Center is een centrum wat gericht is op ‘leven’. Uhai betekent dan ook leven/gezondheid in Swahili. Overdag kan iedereen uit het dorp water komen halen op het Uhai Centrum. En op doordeweekse dagen wordt er daycare verzorgd voor voornamelijk ‘single mothers’ die niet kunnen werken als ze zelf op hun kind moeten passen. Verder is er een bananenplantage aangelegd, die omgedoopt is tot de ‘corona adventure’, omdat het is aangelegd met geld dat is gedoneerd tijdens de COVID-19 pandemie. Tenslotte woont er een aantal mensen in wat huisjes op het Uhai Center. Zij wonen hier vaak gratis en werken in ruil daarvoor hier op het centrum óf in het Elizabeth Center. Werken betekent vooral: koken, de bananenplantage onderhoudenen allerlei andere klusjes die moeten gebeuren.

De daycare is nog relatief nieuw en toch maken er op dit moment plm 40 kinderen dagelijks gebruik van. ’s Ochtends tussen 7u en 9u worden de kinderen gebracht, allemaal met een leeftijd van 2 tot 4 jaar oud. Vaak gebeurt dit óf lopend óf met een motor. Sommige moeders werken op de plantage in ruil voor de dagopvang en eten voor de kinderen. Anderen betalen wat fee, zodat de kinderen naar de dagopvang kunnen én ook tussen de middag te eten krijgen. Dit wordt allemaal netjes geregistreerd in een schriftje door de zusters. Twee zusters die wonen op het Elizabeth Center zijn verantwoordelijk voor de dagopvang. Verder is er vaak één van de moeders de hele dag aanwezig en zij helpt ook met de dagopvang. Afgelopen zaterdag heb ik de zusters een grote koffer vol met speelgoed uit Nederland gegeven. Het speelgoed heb ik voor mijn vertrek ingezameld bij familie en buren en ik heb er heel bewust voor gekozen dit speelgoed niet rechtstreeks aan de kinderen te geven, maar in plaats daarvan aan de zusters. Op de eerste dag na de vakantie hebben de kinderen van de daycare met het speelgoed kunnen spelen. Dit was een onbeschrijfelijk magisch moment, zo veel blijdschap en enthousiasme bij de kinderen!! Veel ander speelgoed was er tot dusver niet, dus het kwam écht goed van pas.

Het gebouw waar de dagopvang op dit moment plaatsvindt, is niet goed voor de gezondheid van de kinderen, omdat het voornamelijk met planken gebouwd is en er daardoor veel stof en zand van buiten naar binnen komt. Daarom is er ongeveer een jaar geleden besloten dat er een nieuw gebouw moest komen. Het nieuwe gebouw staat er, maar daarmee is ook alles gezegd. Geen glas in de ramen, één van de deuren ontbreekt en het is er erg stoffig. Het is echter wel de bedoeling dat dit straks de nieuwe plek wordt voor de dagopvang, en dat het in de avonden en weekenden ook verhuurd kan worden aan de community als een soort community ruimte voor bijv. vergaderingen of bijeenkomsten. Vanuit de doneeractie die ik heb opgezet hebben we het Uhai Center alvast kunnen helpen met de financiering van de ramen en de deuren voor het nieuwe gebouw van de daycare. Dit gaat overigens wel écht anders dan in Nederland, want we bespraken dit op zaterdag en op dinsdag werden de ramen geplaatst. De mannen van de ramen kwamen aan op een motor met alle glazen op maat gesneden gewoon in hun hand. Maar alles voor het goede doel, want als het goed is, zijn zowel de glazen als de deuren eind deze week af!

Ik ben hier nu een week en ik draai vooral mee in het ‘normale ritme’ van de mensen die wonen, leven en werken op het Uhai Center. Zo ervaar ik dat het constante zoeken naar mogelijkheden om aan eten te komen of aan geld te komen echt voorop staat bij de mensen hier. Zuster Immaculatie is heel vindingrijk in het maken van dealtjes om later te betalen of het op een andere manier te regelen, maar altijd met als doel om kwetsbare mensen uit de community te helpen. De impact van het Elizabeth en Uhai Center is moeilijk concreet te beschrijven maar lijkt écht aanzienlijk. Overal waar je komt komen we mensen tegen die op één of andere manier verbonden zijn met één van de centra. Dit is heel mooi om te zien.

Tot zover mijn eerste ervaringen van mijn eerste week.

Tot later!

Lotte